İnsanlar genellikle dökme demir ile ferforjeyi karıştırırlar. Dökme demir, eritilmiş bir kalıba dökülmüş ve soğumaya bırakılmış demirdir. Ferforje ise, ısıtılarak ve daha sonra bazı çekiç yada şahmerdan ile şekillendirilmiş demirdir.
Dökme demir
Saf demirin kalıplara dökülerek şekillendirilmiş hali olsa da, aslında %2-4 karbon, ayrıca az miktarda silikon ve manganez içeren bir alaşımdır. Kükürt ve fosfor gibi diğer elementler de yaygındır.
Dökme demir, hurda metal ve diğer alaşımlarla karıştırılarak oluşturulur. Sıvı karışım kalıplara dökülür ve soğumaya bırakılır. Yüksek karbon içeriği nedeniyle, dökme demir heterojen bir alaşım olarak katılaşır, böylece mikro yapısında fiziksel özelliklerini etkileyen farklı fazlara sahip birkaç malzeme içerir.
Örneğin dökme demir, mikro yapısında metal soğuduğunda uzatılmış grafit pulları oluşturan karbon partikülleri içerir. Grafit düşük bir yoğunluğa ve sertliğe, ancak yüksek bir kayganlığa sahiptir. Bu nedenle, bu birkaç yapısal fayda sağlar, ancak kırılmaya yol açabilecek iç stres noktaları oluşturarak çevreleyen demir matrisini tehlikeye atar. Ferforje veya çelikle karşılaştırıldığında, dökme demir kırılgandır. Serttir ve dövülemez. Bükülemez ve gerilemez. Düşük gerilme mukavemeti, bükülmeden veya deforme olmadan önce kırılacağı anlamına gelir. Bununla birlikte, iyi basınç dayanımına sahiptir ve 20. Yüzyılın başlarında çelik endüstrisinin gelişinden önce ağırlıklı olarak binaların yapımında kullanılmıştır. Çelik ile karşılaştırıldığında, dökme demir daha düşük bir erime noktasına sahiptir, kalıplama malzemeleri ile daha akışkan ve daha az reaktiftir, bu da onu kalıplama için çok uygun hale getirir. Bu işlem ferforje ürünlerin imalatından çok daha az işçilik gerektirir, bu nedenle 18. ve 19. yüzyıllar boyunca önemli bir üretim şeklidir. Dökme demir, inşaat endüstrisinde büyük ölçüde çelik ile değiştirildi, ancak hala birçok endüstriyel uygulamada kullanılmaktadır.
Ferforje
Demir cevherinin eritilmesinden %1 ila 2 oranında cüruf içeren demirden oluşur. Genellikle silikon, kükürt, fosfor ve alüminyum oksitlerin bir karışımıdır. Ferforje çok şekillendirilebilir, ısıtılıp şekil verildikten sonra tekrar ısıtılarak farklı şekillerde çalışabilir. Ferforje, dökme demirden çok daha yüksek bir gerilme mukavemetine sahiptir, bu da inşaattaki yatay kirişler için daha uygun hale getirir. Genel olarak, yorgunluğa karşı oldukça dayanıklıdır. Aşırı yüklenme veya yoğun ısınmaya maruz kalma durumu hariç, zor deforme olur.
19. yüzyıl boyunca binaların yapımında yaygın olarak kullanıldı, ancak 20. Yüzyılda çekiçle şekillendirilerek kullanıldı. Bugün ferforje esas olarak dekoratif uygulamalar için kullanılmaktadır.
Aşınma
Oksijen ve suyun bulunduğu her ortamda hem Dökme demir hem de ferforje korozyona uğrar. Buda demirin paslanmasına ve mukavemetin düşmesine sebeptir. Yağışın ve nemin olduğu dış mekanlarda bu durum Paslanmayı önlemek için, demir yüzeyi kaplanmalıdır. Boya genellikle yüzeyi korumak için kullanılır. Ancak yeterli değildir. Paslanmazlık için demir yüzeyi galvaniz ve epoksi astar ile dayanımı daha da arttırılır.